گفتم که دیدگان من ای گل چرا تر است ؟

گفتا به مکتب عشاق ،غم برابر است.

گفتم چرا به اعتماد تو باید که جان دهم ؟!!

گفتا که جان هدیّه ی عاشق به دلبر است .

گفتم ز عشق و محبت مگو سخن

گفتا ز حرف حسابی زدن که بهتر است .

گفتم هزار بار توبه کرده ام ز تو

گفتا که توبه بشکن و این کار بهتر است.

گفتم سزای من این هجر و بی کسی نبود

گفتا که هجر من ای دل سپرده ، برتر است

گفتم که ماهم و نورم ز نور توست

گفتا به صبح و ظهر ، ماه را که دلبر است ؟

گفتم مرا ز عشق تو ای گل چه حاصل است ؟

گفتا که در معامله با دل ، که را زر است؟!!